هر که را عشق حسین بر سر بود عریان شود
از دوستای نزدیک محمد مصطفی پور بود، بعد از شهادت محمد شب ها می رفتیم آرامگاه معتمدی توی تابوت محمد می خوابید و گریه می کرد، هرجا می رفتیم مجلس روضه خوانی راه می انداخت.
عادتش بود، حتی اگر دو نفر بودیم اصرار می کرد روضه بخونید، موقع سینه زنی با اسم امام حسین(ع) از خود بی خود می شد ، می رفت وسط جمع و فریاد می کشید:
هر که را عشق حسین بر سر بود عریان شود
بر سر و سینه زند گریان شود
رضا دادپور

**********

سیره طلبه شهید علی اصغر آقانژاد
راوی، عزلزی: اولین روز حضورم در جبهه، به محض پیاده شدن در پادگان مریوان، علی اصغر رو دیدم که با دیدنش در شهر غریب، برام بسیار جالب بود و باهم عکس یادگاری گرفتیم.
علی اصغر برای دروس طلبگی از بابل به شهرستان فریدونکنار رفت و آمد می کرد. برای عقد و عروسی خواهرش از رئیس حوزه حاج آقا باکویی دعوت کرد. روزی که قرار بود حاج آقا باکویی رو از فریدونکنار به بابل بیاره برای خوندن خطبه عقد، یه ماشین در بست کرایه کرد و خودش با یه ماشین کرایه ای اومد، خانواده بهش گفتن، برای چی با همون ماشینی که کرایه کردی و خالی هم بود نیامدی؟ علی اصغر گفت: میخواستم به استادم احترام بیشتری گذاشته باشم.

راوی، حاج رضا دادپور: علی اصغر بعداز شهادت محمد مصطفی پور در عملیات والفجر ۸ ، دیگه طاقت موندن در دنیا رو نداشت، و شبها در گلزار معتمدی بابل و در تابوت خالی محمد میخوابید. تا اینکه دو سه ماه بعدش، در تیر ماه سال ۶۵ و در عملیات کربلای یک، آزاد سازی مهران عزیز، جانش رو تقدیم اسلام و انقلاب کرد.